اتفاقاتی تو زندگیم افتاده که گاه ناخوشایند و گاه زیبا هستند ولی از افتخاراتم اینه که برای کشورم بدون دریافت مزدی خدمت کردم. طی این چند سال زندگیم قشنگتر شده و هر روز بیشتر عاشق زندگیم می شم. در انجمن های زیادی فعالیت کرده ام و با ورودم در هر انجمن، کانون اون گروه سریعتر می شد، اما من تو همه این راه فقط دنبال این بودم که نواقص انجمن ها رو برطرف کنم و خوشبختانه تو هر گروه و سمتی تاثیر گذار بودم. راستش دنیای مجازی بهم قدرت زیادی داده، من مرجع علمی خیلی از افراد شدم و حتی در سبک زندگی که برای خودم انتخاب کرده ام؛ فعالیت های اجتماعی و سفرهای ترویجی خودم، برای بحران آب هزینه های زیادی پرداخت کرده ام. در آمدم از راه کارگری و باغبانی و فضای سبز تامین می شد. شکر خدا پیشنهادهای کاری خوبی دریافت می کنم و طوری زندگی کرده ام که دوست، آشنا و ارتباطات زیادی برای خودم ایجاد کرده ام. خیلی نقد می شدم و حتی مورد تمسخر قرار می گرفتم، ولی حالا همه بهم جور دیگه ای نگاه میکنن. وقتی از اقشار مختلف مردم، فیدبک های خوبی می گیرم و معمولا می گن کارت درسته، واسم خیلی با ارزشه. خیلی. من تمام تلاشمو کردم تا برای اطرافیان خودم یک الگو باشم و نشون بدم که به خاطر خودمون باید در هر شرایطی به محیط زیست و منابع طبیعی احترام گذاشت. من اونقدر این مسیر رو ادامه می دم تا یک روز بعد از دنیا رفتنم سردیس یا تندیسم در موزه محیط زیست باشه. امیدوارم هر کسی نوشته من رو خوند از این به بعد به محیط زیست احترام بگذاره. همیشه این اصل رو داشتم: به اندازه ای مصرف کنید که دور ریز و زباله زیاد تولید نکنید. همیشه این سه اصل رو سرلوحه ی کارهام و جزء سبک زندگی خودم قرار دادم:...